روی صدای ظلی

چهارگاه بنان روی صدای ظلی

آوازی روی صفحه در چهارگاه با مطلع شعر  به دو زلف یار دادم دل بیقرار خود را / چه کنم سیاه کردم همه روزگار خود را ، وجود دارد که بر خلاف تمام آنچه که بنان خوانده بسیار بالا و متفاوت است ، هوشنگ ابتهاج در کتاب پیر پرنیان اندیش روایت جالبی از این صفحه را بیان میکند:

بنان یک چهارگاه خونده که روی صفحه ضبط شده ، خیلی بالا خونده یعنی درآمد چهارگاه نهایت صدای بنان بود، اصلا خیلی عجیبه نمی دونم چطور جرات کرد، یک روز پرسیدم آقای بنان چرا انقدر بالا خوندی؟ اینجا که جای صدای شما نیست ، بنان گفت : به رقابت با ظلی خوندم ! می خواستم روشو کم کنم!

همین صفحه چهارگاه رو یکی از من گرفت دیگه نیاورد زنگ زدم  به بنان گفتم ، آقای بنان اگر اون صفحه رو برای من بیاری صد هزار تومن می خرم ازت ، بنان غش غش می خندید.

و همسر بنان در مجله ادبستان شماره 27 در این رابطه می گوید:

او آوازی در دستگاه چهارگاه دارد که روی صدای ظلی خوانده است. ماجرا از این قرار بود که بنان با ظلی شرط  می بندد که  روی  صدای او بخواند. در آن موقع حقوق بنان 40 تومان بود. ظلی می گوید نمی توانی، آن وقت بنان روی حرفش می ایستد و آن آواز را می خواند... ، بعد خود ظلی بلند می شود و بنان را در آغوش می گیرد و صمیمانه می گوید : من شرط را باختم !


چهارگاه ظلی را می توانید از این لینک دانلود نمایید.(اشعار متفاوت است)
چهارگاه بنـان را می توانید از این لینک دانلود نمایید.

اشعار چهارگاه با صدای بنان:

به  دو  زلف یار    دادم    دل  بیقرار  خود  را         چـه  کنـم  تباه   کردم   همه    روزگار  خود را

تو به خاک کشته گان ات گذری  نمی نمایی         که به چشم خویش بینی همه لاله زار خود را

شبی ار بـه دسـت افتد سـر زلف یـار بـا  او          هم ه مو به  مو شمـارم غـم بی شمار خود  را

خجــلم از آنـکه گـویم تــو بـه آفتـاب  مانی         نه  به  آفتاب  نسبت     ندهیم   یــار   خود را